Ik wil deze nieuwsbrief graag beginnen met een quote die ik las in het boek Crossroads van Jonathan Franzen: “En gevoelens zijn niet waar of onwaar.”
Breng daar maar iets tegenin.
Wie mij op Twitter volgt weet dat ik een koele minnaar ben van de Vlaamse Toetsen. Ik zou hier nu aan een opsomming kunnen beginnen van mogelijke nadelen en gevaren die experten zien in het organiseren van centrale Vlaamse Toetsen, maar die zijn al genoeg benadrukt en breed gekend. Ook door de makers van de Vlaamse Toetsen die vaak genoeg garanderen dat deze nadelen zullen worden ingedijkt of niet van toepassing zijn.
Mijn grootste bedenking bij de Vlaamse Toetsen is dit: Het onderwijs staat in brand. Elke dag weer trekken duizenden leerkrachten de vuurzee in en gaan ze met de weinige middelen de strijd aan. Maar dat is onmogelijk vol te houden. Dat blijkt uit de grote uitval van leerkrachten. Daarom is er nood aan grove blusmiddelen. Echte maatregelen die ingrijpend verbeteren. Vlaamse Toetsen zijn dat in mijn ogen niet. Vlaamse Toetsen blussen niets. Als ze efficiënt en effectief gebruikt worden, kunnen ze eventueel een routemap zijn naar de meest efficiënte en effectieve blusmiddelen voor ons onderwijs. Maar dat proces, naar effectieve, betrouwbare Vlaamse Toetsen is een lange weg die allesbehalve onmiddellijk zal bereikt worden. Alleen al de professionalisering van leerkrachten en schoolleiders om correct en effectief gebruik te maken van de Vlaamse Toetsen zal een lang en traag proces worden. We zijn nu februari 2023, een jaar en drie maanden verwijderd van de eerste ‘echte’ afname van de Vlaamse Toetsen. Dat is heel kort dag. Dat wil zeggen dat de eerste afname al een slag in het water zal zijn. Op naar volgend jaar dan maar.
U leest het cynisme in mijn woorden. De casus Vlaamse Toetsen is een symbooldossier, waar te veel grote woorden over gesproken zijn, zodat we nu niet meer terug kunnen. Maar de realiteit, als we eerlijk zijn, leert ons dat Vlaamse Toetsen niet is wat we nu, als maatschappij, nodig hebben.
Ja, centrale toetsen kunnen, in zeer specifieke omstandigheden en als ze op de juiste manier uitgevoerd worden, een meerwaarde zijn in het onderwijslandschap. Maar om een brand te blussen, heb ik toch liever een emmer water.
—
Bereid jij graag je lessen voor met wat muziek op de achtergrond, maar ben je al je spotify-playlists beu gehoord? Maak dan eens gebruik van deze AI-toepassing. Geef een beschrijving in, zo uitgebreid als je maar wil, en AI genereert je een bijpassende playlist.
—
Nog op zoek naar een straffe podcast? De Kunst Van Het Verdwijnen vind ikzelf van een heel straf niveau. Storytelling op zijn best.
—
Ook Buiten De Krijtlijnen had deze week een nieuwe aflevering in petto. Een ‘specialleke’ deze keer, want we brengen u, integraal de openingslezing van Mieke Van Houtte bij de start van haar Belgische Francquileerstoel aan de Universiteit Antwerpen. Haar lezing draait om deze vraag: ‘Wat verwachten we als maatschappij van ons onderwijs?’
Meer Buiten De Krijtlijnen?
Wil je meer te weten komen over deze podcast of meer afleveringen beluisteren? Dan kan je terecht op onze website: www.dekrijtlijnen.be.